Hi
Ik weet het alweer een poosje niks geschreven maar eerlijk ik had het gewoon te druk, ik hoor je al denken jij en het te druk hebben yup ineens heb ik het druk. Het school leven valt mij soms nog best zwaar of wat zeg ik eigenlijk best wel heel erg zwaar! Elke ochtend als ik terug kom van school ben ik bek af dan ben ik niks meer waard en heb ik zoiets van veeg mij maar op ik trek t niet meer. Maar gelukkig heb ik daar m'n moeder die mij dan niet opveegt maar helpt op te staan en afleiding te zoeken, dankje mam!
Maar nu terug naar wat ik wilde vertellen, omdat ik heel vaak in een rolstoel zit en ook heel vaak in het ziekenhuis heb gelegen. Door al die ziekenhuizen ontmoet je ook mensen, zo heb ik een vriendin van mij in het ziekenhuis ontmoet we zijn nog steeds vriendinnen en hoe!
Ook heb ik daar een moeder van een ander hartekind ontmoet haar dochtertje heet Keitsia een meisje van bijna 4 jaar oud. Natuurlijk heb ik niet veel contact met dat meisje gehad maar met haar moeder hebben ik en mijn moeder wel eens gepraat. Haar moeder heeft als hobby fotografie, haar man heeft dit als tweede baan. Ze hebben een tijdje terug een oproep geplaatst, je kon een shoot laten maken en de opbrengst ging naar stichting hartekind, (een stichting die geld inzamelt voor onderzoek naar hartafwijkingen neem zeker eens een kijkje) ik had toen ook een actie op touw gezet om geld op te halen om onderzoek te doen naar Pulmonale Hypertensie (ziekte die ik heb). Ik heb haar toen een appje gestuurd met de vraag of ik een armbandje mocht maken voor Keitsia gratis uiteraard. Toen kwamen zei met het voorstel dat ik dan een armbandje zou maken voor Keitsia en ik dan van hun een Fotoshoot kreeg gratis uiteraard.
Door alle ziekenhuisbezoeken en opnames die erna volgden lukte het telkens niet om een afspraak te maken, ik liet het maar een beetje in het midden tot dat ze mij ik denk een paar weken terug vroeg hoe het ging en dat ze mijn blog las en heeft gelezen dat het nu weer beter gaat. Daar op vroeg ze of ik nog steeds die shoot wilden. Uiteraard heb ik ja gezegd en ik heb gister 22 juni een fotoshoot gehad, ik heb nu al de foto's binnen super snel natuurlijk! En ik kan jullie een ding zeggen mijn god wat zijn die foto's mooi! Ik heb nooit geweten dat ik zo mooi op een foto kon staan. Als ik er een paar mooie uit heb gekozen laat ik ze op Facebook zien. Zo zie je maar elk nadeel heeft ook zijn voordeel.
Nog een voorbeeld is dat ik begin deze maand met mijn nieuwe klas naar de Efteling ben geweest, natuurlijk in mijn rolstoel anders dan denk ik niet dat ik het zou overleven ahaha. Ik mag helaas (nou ja bij sommige achtbanen vind ik t niet erg) eigenlijk in geen enkele achtbaan, dit is uiteraard niet een voordeel maar het voordeel is wel dat als ik ergens wel in mag ik noem een Piranya maar normaal altijd een ellendig lange wachtrij staat, nu komt het leuke ik zeg het je na dit blogje wilt iedereen met mij naar de Efteling. Ik hoef niet in een wachtrij te staan! Samen met een of twee of soms vier begeleiders mag ik overal naar binnen zonder te hoeven wachten! Dat vind ik zelf een groot voordeel want dan hoef je niet zo lang te wachten!
Soms moet je van de kleine dingen in je leven genieten, net als dat ik zaterdag ga genieten van een lotgenoten van PH.
Liefs Cait
"Anyway life goes on"
